Kategoria: Wycieczki

Późny październik nie rozpieszcza pogodą. Zwyczajowe deszcze i mżawki nie sprzyjają spacerom. Jednak zaplanowany na 29 X 2024r. wyjazd do Łazienek Królewskich w Warszawie okazał się bardzo atrakcyjny. Mimo obaw komplet wycieczkowiczów / 50 os/ pojawił się na miejscu zbiórki. Łazienki i przewodnik przywitali nas słoneczną pogodą, co zachęcało nas do spaceru po tym „najszczęśliwszym miejscu w Warszawie”.

Budowę ich rozpoczęto w XVII w. na królewskich terenach łowieckich. Z biegiem lat rozbudowano to miejsce jako rezydencję Króla Stanisława Augusta. Król okazał się sprawnym politykiem, reformatorem, kolekcjonerem sztuki. W latach swego panowania/ 1764 – 1795/ dążył do przekształcenia Rzeczypospolitej w nowoczesne państwo.

Łazienki Królewskie to szczególne miejsce. Można tu odpocząć obserwując przyrodę, pogłębić znajomość oświeceniowych idei, obejrzeć perły architektury europejskiej. Najbardziej okazały jest Pałac na Wyspie zbudowany w stylu klasycystycznym. Zgromadzono tam królewską galerię obrazów. Spośród innych ciekawych budowli należy wspomnieć Starą Oranżerię, gdzie znajduje się Królewska Galeria Rzeźb- z gipsowymi kopiami najsłynniejszych rzeźb starożytnych świata.

Kręte, oświetlone słońcem alejki przybrane złotem jesieni doprowadziły nas do  Pałacu Myśliwskiego, który stanowi unikatowy w polskiej skali zabytek architektury rezydencyjnej. Inne ciekawe miejsca do których dotarliśmy, to: Biały Dom, Wodozbiór, Amfiteatr, a także ważne historycznie miejsce Szkoła Podchorążych zorganizowana w dawnej Wielkiej Oficynie. To stąd poszedł sygnał do wybuchu Powstania Listopadowego, które zapoczątkowało wojnę polsko-rosyjską/ 1930- 1931/.

 Nieco zmęczeni, acz pełni wrażeń, dotarliśmy do kawiarenki Madamm Tru, by wypić kawę, herbatę, zjeść dobre ciastko.                                                                          

Wycieczka bardzo udana- wzbogacająca wiedzę i relaksująca. Dziękujemy organizatorom.

                                              Uczestniczka J. Maciejewska

WYCIECZKA  W DNIU  19.09.2024 r.

Wycieczki wrześniowe wpisały się na stałe do programu Stowarzyszenia „Radość Trzeciego Wieku” w Mińsku Mazowieckim. Ze względu na stale rosnącą liczbę słuchaczy Mińskiego UTW, prowadzonego przez Stowarzyszenie, chętnych na takie eskapady nie brakuje. By zaspokoić potrzeby słuchaczy organizujemy wycieczki dłuższe /kilkudniowe/ i krótsze /jednodniowe/. Wycieczka do Lublina i Kozłówki odbyła się jako jednodniowa /mimo wcześniejszych planów wycieczki 2 dniowej/  z powodu nieprzewidzianych okoliczności.  Wymagało to skorygowania programu   co w porozumieniu z miejscowym przewodnikiem p. Stanisławem Tańskim udało  się zrobić bezkolizyjnie.

Wyżyna Lubelska – to wschodnia część pasa wyżynnego Polski, oddzielona od Wyżyny Małopolskiej przełomem Wisły. W oglądzie geomorfologicznym Wyżynę Lubelską charakteryzują liczne wąwozy i kopulaste grzbiety utworzone w lessowych osadach. Garby wznoszą się od 180 do 311 m. n.p.m., a wewnątrz tworzone są liczne szczeliny wypłukiwane przez wodę, która często wypływa na powierzchnią jako obfite źródła. Te formy znane są uczestnikom wycieczki z naszych wcześniejszych wyjazdów do Puław, Nałęczowa i Kazimierza. Skały budujące Wyżynę Lubelską; kredy, margle- pokryte warstwą żyznego lessu tworzą bardzo dobre warunki rozwoju rolnictwa: buraki, pszenica, tytoń, chmiel. Lasów jest stosunkowo mało, głównie dębowo- grabowe i bukowe. Na linii rzeki Wieprz przebiega wschodnia granica występowania buka w Europie.

O ciekawych miejscach Lublina oprowadził nas i opowiedział doświadczony lubelski działacz turystyczny p. Stanisław Tański. Od południowej strony krainy, ku wschodowi ciągnie się kolejna jednostka zwana Roztoczem / od Kraśnika po Lwów/. Jest to wał o długości ok. 180 km a szer. 12-32 km. Roztocze stanowi dział wodny Europy rozdzielając  zlewisko Morza Czarnego i M. Bałtyckiego.  Urokliwą cechą tego regionu są rzeki z licznymi bystrzami i wodospadami, zwane też „ szumami” na głównych rzekach regionu: Wieprz i Tanew. Roztocze łączy Lubelszczyznę z Podolem. Ogólnie jest to region słabo zagospodarowany turystycznie. Wiele wysiłku w zagospodarowanie tych ziem wniosła rodzina Zamoyskich, która od XVI w. była włodarzem tych ziem. Ciekawsze miejscowości to  Krasnobród i Zwierzyniec. Prawdziwą perełką architektoniczną jest pałac i park w Kozłówce , którego autentyczne wnętrza i elementy wyposażenia zachowały się do czasów współczesnych. Budowę rozpoczęto w XVIII w przez rodzinę Zamoyskich, wg założeń P. Fontany w stylu późnego gotyku, a rozbudowany i uwspółcześniony przez                            K . Zamoyskiego .

Ze względu na niewielką odległość od Mińska Maz. – Kozłówka jest dobrym celem wyjazdów rodzinnych.

                                                            Oprac. Jadwiga Maciejewska

Relacje z wycieczki  Warmia i Mazury

Wycieczki, to ciekawa forma uzupełnienia programu edukacyjnego  Mińskiego UTW. Chętnie odwiedzamy miejsca, które zaznaczyły się w historii Polski a teraz są nieco zapomniane.                                                                                                                               

 Warmia i Mazury – to trasa kolejnej wycieczki dla 51 os. , która odbyła się   w dniach 20-22 czerwca 2023r.                                                                                                                      

 Cała WARMIA – to skrawek ziemi, który był zawsze Polski bez względu na sąsiedztwo Prusów czy Krzyżaków. Powiązania Warmii z Mazurami bardzo kompetentnie wytłumaczyła uczestnikom przewodniczka p. Teresa Kowalewska.                                                                                                                                         

 W pierwszym dniu zwiedziliśmy stolicę regionu OLSZTYN. To od wieków miasto wielokulturowe i wielowyznaniowe, posiada liczne zabytki: Zamek Kapituły Warmińskiej, Muzeum Diecezjalne, ciekawy szlak Mikołaja Kopernika, Brama Wysoka z obrazem Matki Bożej, który ufundowany został przez Jana Pawła II. Jego szczególna wartość artystyczna to różnego rodzaju szkło wytapiane jednorazowo   w pracowni watykańskiej. Podobne mozaiki zdobią Bazylikę św. Piotra w Rzymie.   W Katedrze św. Jakuba Apostoła, a potem w Św. Lipce, zaczynał swoją muzyczną przygodę Feliks Nowowiejski- wielki polski kompozytor.

Kolejny dzień rozpoczynamy od koncertu organowego w sanktuarium, a obecnie bazylice mniejszej, w Św. Lipce. Zdziwienie, jesteśmy 30 minut wcześniej , by zobaczyć świątynie, a tu już mnóstwo ludzi, którzy czekają na  ten wyjątkowy koncert organowy.  Instrument pochodzi z XVIII wieku –  zbudował go Jan Josue  Mosengel. Zaletą tych organów jest 40 głosów, 4 tys. piszczałek co pozwala imitować głosy różnych instrumentów. Szczególną ozdobą są figury aniołów, które grają na instrumentach.                                                                                        

 Sama  miejscowość to mała wieś, która od wieków, w czasach dominacji Prusów i Krzyżaków , była enklawą chrześcijaństwa i polskości. W XVIIw. Król Zygmunt III sprzedaje wieś swojemu sekretarzowi, a ten oddaje ją we władanie ojcom jezuitom. Ci rozpoczynają budowę sanktuarium, którego sercem jest Matka Boża Śnieżna / obraz namalowany na desce przez nieznanego artystę i umieszczony na przydrożnej lipie/. Ze względu na zróżnicowanie wyznaniowe obraz nazwano Matki Jedności Chrześcijan. Wyposażenie Sanktuarium trwało ok. 50 lat, w efekcie powstała PERŁA BAROKU.

RESZEL– to kolejne miasto które odwiedzamy. Powstanie datuje się na XIII wiek. Krzyżacy założyli tu strażnicę, a w XIV w. wybudowano kościół, zamek, szpital, ratusz, składy towarowe, 3 mosty ceglano- kamienne dla zaopatrzenia miasta w towary oraz wodę. Obecnie , jest to jedno z nielicznych miast oznaczone ŚLIMAKIEM na mapie Europy, co oznacza, że żyje się tu spokojnie.

Trasa wycieczki wiedzie dalej przez Kętrzyn do Gierłoży. To jedyne takie miejsce, gdzie Adolf Hitler  miał swoją kwaterę tzw. WICZY SZANIEC. Jest to „miasteczko” zbudowane z 80 bunkrów żelbetonowych dla dowództwa i drewnianych baraków    dla żołnierzy. Stąd Hitler dowodził wojskami podbijając ZSRR w czasie II wojny światowej.  W pobliskich Mamerkach było zaplecze logistyczne.

Oprócz zwiedzania nie zabrakło też atrakcji ,które sprzyjają integracji grupy. Nocowaliśmy w ośrodku nad jeziorem BĘŚ, który wyszukała kol. Ewa Kaliszewska. Były więc dobre warunki na rozrywki. Dzięki zaangażowaniu koleżanek: Jadwigi Maciejewskiej, Bogusławy Dobrzyńskiej i Zofii Grzelak przyjechał do nas Kabaret CZERWONY  TULIPAN z Olsztyna. Zespół działa od 1985r., w repertuarze ma poezję śpiewaną, lirykę i satyrę. Wspomnienia dla siedemdziesięciolatków i nieco starszych. Wspaniała uczta duchowa!!!

Drugi dzień naszej wycieczki przypadł na pierwszy dzień lata. Zgodnie ze zwyczajem rozpaliliśmy nad jeziorem ognisko, wianków nie było, ale śpiewy, dowcipy, kiełbaski to i owszem. Bardzo fajny relaks w tym trudnym czasie inflacji, drożyzny i podziałów politycznych.

Trzeci dzień, powrót przez Kurpie. Kraina granicząca kiedyś z Prusami, wielu Kurpiów było przesiedlanych na  północ. Odwiedziliśmy więc centrum kultury Kurpiowskiej w KADZIDLE- Zagrodę Kurpiowską, by poznać kulturę materialną Kurpiów. Kadzidło, to centrum etnograficzne , w którym pielęgnuje się tradycje ludowe. Organizowane są imprezy folklorystyczne o zasięgu ogólnopolskim np. Wesele Kurpiowskie, uroczyście obchodzona Niedziela Palmowa w pobliskiej miejscowości Łyse. Zjedliśmy smaczny obiad w Pysznej Chacie, poczęstowano nas regionalną babką ziemniaczaną.

Program wycieczki przygotowała Jadwiga Maciejewska, nad finansami pieczę trzymał Jan Wiącek, koordynatorem była  Mirosława Kulma,  a nad całością czuwała Zofia Grzelak- Prezes Stowarzyszenia.

Opracowała: Jadwiga Maciejewska

Zarząd Stowarzyszenia „RTW”, realizując zaplanowane na rok 2022/23 działania, zorganizował w dniach 15 i 16 listopada br. spacer po Starych Powązkach   w Warszawie. Z uwagi na duże zainteresowanie słuchaczy utworzono 2 grupy.

Hasło tej jednodniowej wycieczki to:

„Gdy pamięć ludzka ….”a dalszy ciąg: „…. dalej mówią kamienie”.

Takie właśnie słowa, autorstwa Stefana Kardynała Wyszyńskiego –  Prymasa Polski, znajdują się na tablicy wmurowanej przy Bramie Św. Honoraty, od której rozpoczęliśmy zwiedzanie nekropolii.

Po cmentarzu oprowadzał nas wykwalifikowany warszawski przewodnik p. Hubert Smoczyk. Pomimo już chłodnej, listopadowej pogody słuchaliśmy z wielkim         skupieniem tego co miał nam do przekazania przewodnik. O wszystkim mówił         niezwykle interesująco. Dowiedzieliśmy się, że cmentarz utworzono w 1790 roku                        na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. (Fundator działki pochowany został   w 1797 roku).  Podarowana wówczas działka liczyła 2,6 ha, a obecnie  cmentarz osiąga powierzchnię 43 ha.

Pochowanych jest tu ok. 1 mln osób, w tym bardzo wielu zasłużonych i znanych osobistości. Spoczywają tu, m.in.,  żołnierze powstań, działacze niepodlegościowi, wybitni pisarze, poeci, artyści, uczeni, lekarze, politycy, sportowcy, duchowni – nie sposób wyliczyć wszystkich.

Część z nich spoczywa w założonej w 1925 roku Alei Zasłużonych.

Podczas ponad 3-godzinnego spaceru udało nam się zobaczyć wiele starych, niezwykle ciekawych i pięknych nagrobków, wysłuchać wielu interesujących historii.

Nie da się w tak krótkim czasie zobaczyć wszystkiego, ale na pewno jest to inspiracją      dla nas do indywidualnego wybrania się na taki refleksyjny, spokojny spacer, oczywiście  przy sprzyjającej pogodzie.

Przed nami jeszcze Powązki Wojskowe – miejsce wiecznego spoczynku naukowców, artystów, społeczników i ludzi wielu profesji.   Nekropolia absolutnie warta zobaczenia.

Oprac. Z. Grzelak